Vanochtend kreeg ik een last-minute aanmelding voor de wandeling Puur Anders. Ik had op niemand meer gerekend en dus ook niets voorbereid. Ik kon niets anders doen dan loslaten en kijken wat er op ons pad zou komen. Zelfs mijn…

Ik deel dit project al langer op mijn stories van mijn Instagram-account. Het project verdient ook hier een plekje in plaats van na 24 uur te verdwijnen.

Dit onderzoeksproject gaat over mijn land, mijn waard waar ik woon. Ik volg…

De plannen vliegen je momenteel om de oren. Soms verpakt als goede voornemens, anderen noemen het challenges. Ik zie ze voorbij komen, blij voor diegenen die de uitdagingen aangaan. Maar ik voel ook hoe het bij mij binnenkomt. Dat…

Dit jaar kwam een droom uit. In mei kreeg ik een volkstuin aangeboden waar ik me vorig jaar voor inschreef. Een woestenij van 150 vierkante meter, waar de wildgroei tot aan onze oksels kwam, maar een tuin met zoveel potentie!

We…

De bladeren kraken onder mijn voeten. Ze vliegen op terwijl ik ze geïrriteerd voor me uit schop. Ik hoor mijn ademhaling diep te keer gaan. Ik voel letterlijk de stoom verdwijnen uit mijn oren. Ik kijk achterom. Ik zie ze niet.…

Mijn volkstuin grenst aan twee andere volkstuinen. Beide buren hebben een open compostbak grenzend aan mijn tuin. Daar poppen ze op. In een maat die ik alleen zie als ik dwaal door de grienden bij onze rivier. Heuphoge groene…

‘Alles ligt open’, eindigde ik in april mijn verhaal. De Beukenhaag kon het me niet duidelijker vertellen met haar open zichtlijnen. Ik was dit jaar begonnen met een nieuw project, Herbarium Puur Anders, maar had moeite het…

Ruw kraste ik het gezicht weg. “Dit is echt helemaal niets,” zei ik met een diepe zucht. Het luchtte even op met mijn potlood dikke strepen te zetten over het compleet uit zijn vorm getrokken portret. Ik baalde dat ik mijn…

“Lief zijn voor de aarde, de planten en dieren,” staat voorin mijn tuinboekje geschreven. Ik schreef het een jaar geleden al op, toen ik me aanmeldde voor de wachtlijst van een volkstuin. Maar hoe reëel is dat als je gaat…

Ik ben opgegroeid met suiker. In mijn geboortedorp stond tot voor kort een suikerfabriek. Met het onlangs neerhalen van de grote roodbruine schoorsteen verdween een stuk geschiedenis. Mijn vader werkte bij de fabriek, net als mijn…

“Je mag de gekkie van de groep zijn,” zei de vrouw, terwijl ze de inspiratiekaart liet zien voor het scherm. Ik glimlachte met een raar onrustig gevoel in mijn buik. Het was maar goed dat het eenrichtingsverkeer was deze…

De woorden kwamen niet. Ik vroeg me serieus af hoe dit nu kon gebeuren. Net nu ik mijn nieuwe collectie had gelanceerd. De nieuwsbrief was de deur uit. De site was live, het stond op Instagram en Facebook. Honderden mensen lazen…