Twee maanden geleden zette ik mezelf over heel veel angst, smoesjes en excuses heen. Ik droomde al heel lang van een atelier. Een plek waar ik in een bubbel kan, alles kan laten liggen en onbeperkt kan creëren. Tot dan toe werkte ik thuis aan de eettafel, maar het ging steeds meer wringen. Ik snakte naar ruimte, maar maakte mezelf wijs dat het teveel gevraagd was voor het kunstenaartje in mij en vooral te duur. Een vriendin schudde me wakker. 'Je houdt jezelf klein! Gun jezelf ruimte.' Het raakte me diep, want ze had gelijk. Die middag appte ik een lieve kunstenaar in het kunstenaarsbolwerk van mijn dorp. Via haar kwam ik bij dit plekje terecht wat ik nu deel. En wauw, ik wist niet dat een plek voor jezelf zoveel met je kon doen. Ik ben om. Wil niet meer zonder. En ik durf tekeningen te maken die ik altijd in mezelf verborgen hield. No regrets.

Aardbei, Maagdenpalm, Klaver… ze trekken mijn aandacht. Ik verzamel, schets en duik in de historie, hun pad vol gegeven symboliek. Het triggert me dat ze ergens voor staan wat ik niet in hun zie. Dus ga ik dieper, dieper in mezelf. Struinen door de ziel, ik weet de weg.

Even een half uurtje in de tuin of de hele dag in het bos, ik pak standaard mijn schetsboek erbij. 

Steeds sneller maar met zacht enthousiasme neemt de lente de leiding. Mijn stapel boeken vult zich met vers groen terwijl ik nog met bewondering geniet van de schoonheid die de winter bood. Maar ik ben klaar voor nieuwe tinten. Ook mijn herbarium verlangt naar groen.

Soms kan ik geraakt worden door een afbeelding uit een boek. Zoals deze bladzijdes uit een getijdeboek uit de Middeleeuwen.

Een dag later kan ik hierom lachen. Mijn getob, geduw, mijn getrek.“Het ziet er niet uit.”“Wat een tijdverspilling.”

Ik ga weer een stukje stroomopwaarts. De Rijn en de Maas volgend. Spelen, combineren. Met alles wat de laatste tijd heb gecreëerd. Op zoek naar verbinding en aansluiting met mijn andere paperart.

Schetsen voor Presentje Kunst.

Spelen met verf en water. Het is echt mijn ultieme vorm van mijn hoofd leeg maken samen met buiten zijn en tuinieren. 

Sinds ik begonnen ben met mijn project Heemstroom ben ik gefascineerd door Riet. Ze is onlosmakelijk verbonden met water, maar ik voel dat er meer is. Ik kan het echter niet onder woorden brengen. Daarom teken ik riet geregeld. Op allerlei manieren. Hoe ze speelt met de wind.

Het niet hebben van een atelier is een van mijn meest gebruikte excuses om dingen niet te doen, zoals het maken van pigmenten van planten.

Spelen met donkerblauwe kalkaarde.