Jaren geleden besloot ik mijn ergernis over het andere zondagritme van mijn gezin los te laten. Ga gewoon, zeiden ze, maar ik bleef vasthouden aan het beeld dat we samen moesten gaan. Tot ik op een zondagochtend toch ging en luisterde naar mijn verlangen meer buiten te willen zijn. Kou, regen, moe, ik ga gewoon wanneer ik voel dat ik moet gaan. Loop in een ander ritme dan als we samen gaan. Ik vertraag, neem de tijd, verwonder me en ga gerust uren zitten.
Sindsdien ga ik meer op pad, de natuur in. Het brengt me zoveel. Thuiskomen op twee plaatsen waar ik het liefst ben.
Een ander ritme dan het gezin
« Cadeautjes Vast in Rietland »
Reactie plaatsen
Reacties