In mijn hoofd vertelde ik verhalen over de planten . Perfect voorbereid, tot in de puntjes verzorgd. Lettend op opbouw, verhaallijn en ideale zinnen. Ik zat voor de camera en niets stroomde over mijn lippen. Er verdwenen opnames in de verwijderde items waarop ik alleen maar kon staren. Zelfs eentje waarbij ik op mezelf schold wat ik nu weer in mijn hoofd had gehaald. Laat dat vertellen aan anderen over. Die zijn beter dan jij.
Ik keek naar mezelf op scherm en zag wat ik aan het doen was. En besloot dat ik niet meer wilde luisteren. Ik sloot mijn ogen, liet de gedachtes meedrijven op de donkere wolken tot de zon mijn hoofd verwarmde. De camera ging weer aan en ik interviewde mezelf. Precies zoals ik ben.
De videoserie Sensitive Survivors gaat over mijn planten van textiel, de gedichten en over mij. Waarom ik keuzes maakte, wat er in mijn hoofd omging, hoe ik emoties beleef. Het is kwetsbaar en open. Maar puur. Puur Anders.
Reactie plaatsen
Reacties